::bt pasangan pengantin baru....peringatan bt dri ku jgk....::(>_<)v

'MAKANAN YG DILARANG BAGI PENGANTIN BARU WANITA' RASULULLAH S.A.W.. ADAB UZ-ZIFAF Ahmad telah menceritakan :"Telah menceritakan kepada kami oleh 'Amru bin Hafsah dan Abu Naar dari Muhammad bin Al-Haitham dari Ishak bin Hanjih, dari Husaif dari Mujahid daripada Al-Khudri yang berkata : "Rasulullah s.a.w. telah berwasiat kepada Saidina Ali bin Abi Talib r.a di mana baginda telah bersabda : "Wahai Ali, bila pengantin perempuan masuk ke dalam rumahmu, maka (suruh ia) tanggalkan kasutnya ketika ia duduk dan (suruh ia) membasuh kedua-dua kakinya . Maka sesungguhnya apabila kamu berbuat demikian maka Allah mengeluarkan tujuh puluh (70 ) jenis kefaqiran dari rumah kamu dan Allah s.w.t. menurunkan tujuh puluh ( 70 ) rahmat yang sentiasa menaungi di atas kepala pengantin sehingga sentiasa keberkatan itu meratai setiap penjuru rumahmu dan pengantin itu sejahtera dari penyakit gila, sawan (gila babi) dan sopak selama mana ia berada di dalam rumah tersebut. Laranglah pengantin itu daripada memakan dan meminum empat ( 4 ) jenis makanan ini pada minggu pertama perkahwinan iaitu :- 1. Susu 2. Cuka 3. Coriander (Ketumbar) 4. Apple Masam Saidina Ali r.a bertanya : "Wahai Rasulullah, mengapakah empat jenis makanan ini di larang..?"Baginda menjawab : "Kerana rahim perempuan itu kering dan sejuk, dengan sebab dari empat perkara (makanan) ini untuk menghalang dari dapat anak. Sesungguhnya tikar di penjuru rumah adalah lebih baik daripada perempuan yang tidak dapat anak. "Saidina Ali r.a ! bertanya : "Wahai rasulullah, mengapakah cuka itu di larang..? (semasa haid dan semasa minggu pertama perkahwinan) ."Baginda menjawab : "Apabila ia minum cuka semasa haid, sesungguhnya haidnya itu tidak akan bersih selama-lamanya secara sempurna. Mengenai Coriander (ketumbar) ia mengganggu haid di dalam perutnya dan menyukarkan kepadanya kelahiran .Tentang Apple masam, ia memotong haid sebelum masanya maka menjadikan haid itu berlalu begitu saja dengan sebabnya.""WAHAI ALI PELIHARALAH WASIATKU INI SEBAGAIMANA AKU TELAH MEMELIHARANYA DARI JIBRIL A.S.....

ketabahan seorg ank lelaki yg soleh::lenagan air mata ku bt mu::doa ku agar ko mendapat syurga kelak::smge ank ku bgai dri mu::

hari ni....kesedihan hati terubat dgn cerita menyayat hati dan jiwe ku....byk pengajaran yg ku trme dr cerita yg ku dgr ni...ttg sorng ank tunggal lelaki yg menyambung pengajian nyer jauh dr keluarga....satu persatu ujian mendatang.....segala ujian d tempuhi ngn kesabaran dan keputusan yg tdk diduga dri dy tuk pengajian nyer.....story nyer cm ni....dy(ku gelar as Soleh)...Soleh ank tunggal dlm sebuah keluarga nya...dapat menyambung pengajiannya di Jordan dalam bidang Usulluddin....keluarganya sangat gembira...biar pn sush...keluarga nye tetap menghantar dy menyambung pengajiannya....soleh memikirkan kesushan hdup nya...lalu tetap mengikut pe yg telah diputuskan oleh kedua ibubapanya....dalam masa yang sama juga...dy menyambung pengajiannya...dy membuat kje tambahan d sne....iaitu memasak bagi majlis2 pelajar...dt2 yg dy dpt dr hsil kerjanya d bank kn ke akaun bapanya...setiap wang zakat yg d trme d jordan di bankkn kpd bpe n ibu nyer.....dia sgt peramah....baik hati.....semua yang mengenali dy dgt memuji sikap nye yg dipupuk dlm dri dy....spjng pengajiannya...ibu nya menghidapi kanser buah dada.....dy sgt rsau...dy terus bekerja....utk menampung kos hdop nyer as student n fmly nyer.....dy sgt rsaukn kedhtan ibu nya....stu hari.....president Student d sne...PERMAI president mendapat panggilan.....ttg kematian si bapa Soleh....Soleh tgh ambil EXam....president tu sgt rsau dn buntu untuk memberitahu dy.....lalu memutuskan agar pembantu nya membantunya untk mwmbrithu berita sedih itu kpd soleh....semua ahli permai menantikan dy d sebuah bilik.....untuk meyampaikan berita kematian itu.....Saat Soleh memasuki bilik itu....Pembantu president tu terus memeluk erat Soleh...."adeq...pelok abg adeq...."...hnye perkataan itu lah yang mampu di ungkapkan di permulaan bicara...Soleh buntu.....Pembantu president terus memelu....seerat mungkin...segala kekuatan dikumpul untuk menyampaikan berita itu...perlahan bisikan di telinga Soleh..."adeq.....abi adeq dh meningggal dunia".....Soleh lemah longlai dan terus pengsan mendengar berita kematiaan itu.......Pembantu president terus memeluk erat Soleh......semua yg berada dalam bilik berlinangan airmata.....tiada ungkap yg terluah hnye air mata terus bicara.....baik lelaki dan wanita....sume hnye berdiam diri dgn air mata.....mne tdk nye...Soleh hnye berumur 20-an...terlalu muda tuk menghdpi ujian seberat ini....."tak pe...biar sy peluk dy....biar dy thu de abg2 yg sntse bersama dy....."ujar Pembantu president itu.....semua menantikan Soleh sedar...namun Soleh terlalu sedih hngga berulang kali pengsan....sume ahli PERMAI mengambil wuduk dan menunaikan solat hajat bt Soleh agar dy lbh kuat dan sedar dgn baik.....Setiap ahli permai melihat air mata Soleh yg berguguran tnpe hnti itu....setiap kali bangkit dari pengsan nye...hnye stu perkataan yg keluar dr mlut nye...."siapa nak teman ummi???".....hnye dgn perkataan itu....membuatkan semua yg hdir trus berlenangan ar mata......"mak sakit...."dgn air mata yang berlenang.....ahli permai membuat keputusan mengutip derma bagi menghantar pulang Soleh.....wang derma melebihi dr yg d jangka....ahli permai membuat keputusan bagi menghantar Soleh balik bersama sorng teman.....krne mrke rsau ngn keadaan Soleh.....Soleh bagai hilang arah.....duduk termenung....tdk makan slme 3hr....tdk berhnti menagis....hnye susu sbg alas perut nye.....saat kepulangan nya....bapa nya telah d kebumikan...yg tnggal hnye Ummi nya.....saat di pintu rumah nya.....dy tdk mahu melangkah kan kaki nya masuk ke rumah nya....krne dy tdk snggup melihat Ummi nya menitiskan air mata.....dy mengambil masa di luar rumah nya....untuk menenangkan diri nya...rakan yang menemani nya...(abg senior Soleh) hnya menemani..."abg....rse nya sy xkn blik jordan lagi.....sy nk teman kan ummi abg...."tiba2 Soleh bersuara.....Senior Soleh terkejut dgn keputusan Soleh....Senior mula kusut....risau....xkn nk sia2 kn pengajian nya begitu je....fikir senior tersebut....tbe2 telefon berbnyi...pnggilan dr President permai....kebetula....Senior memberitahu President pe yg tlh d ckp kn oleh Soleh.....telefon bertukar tangan...nasihat diberikan.....Soleh hnye mendengar....beberapa mnit kemudian...Soleh melangkah tuk masuk ke rumah nya....."Abg...sy jnji....langkah je sy ke dlm umh ni...sy xkn nagis depan ummi"....itulah kata2 Soleh sebelum langkah masuk ke dalam rumah....sebaik masuk ke dalam rumah...Soleh memeluk ibu nya..."Ummi....peluk lah abg...peluk lah abg ummi....nagis lah Ummi..."hnye itu kata2 Soleh...Senior yg melihat terus terduduk di kerusi yg berhampiranya...kerna terlalu sedih melihat kesedihan ibu kpd adeq junior nya itu......yang lebih menyedihkan apabila dy sendiri melihat adeq junior nya itu tdk setitik air mata yg gugur dr mata nya.....bgai manakah adeq sekecil itu kuat dan kental hati nya....air mata senior terus berguguran...tnpa henti.....saat Soleh memeluk ibunya......"Ummi.....Allah ambil abi kerana Allah nak hantar abg duduk dgn Ummi...." ujar Soleh menyampaikan hasrat hati nya.....senior terus berlinangan airmata....hasrat hati Soleh yg diberitahu tadi telah dberitahu kpd ummi nya.....Ummi menasihatkan agr terukan pengajian nya.....Soleh hnye berdiam kan diri....keputusan telah dibuat....sepanjang Soleh bersama tiada airmata yang berlenang...itu membuatkan hati seorng ibu risau.....ibu menyuruh ank nya menagis.....hnya satu jawapan yg keluar dan membuat kn senior terkeut"klu abg nagis...spe nak pujuk Ummi.....abg xleh nagis....."senior membuat keputusan untuk duduk berdua2an dgn adeq nya itu....saat duduk bersama....senior nya menyuruh adeq nya itu menagis d sisi nya...akhr nya....Soleh berlinagan armata di bahu seorg yg bergelar abg......."dihati seorg abg....adeq ni terlalu tabah dan kuat jwe nya.....ketabahan itu mengajar erti seorang lelaki yang tabah de dalam diri si kecil ni.... buat mse ni...ku pn xtau pe kh keputusan Si Soleh tu...dy berhenti atau tak???ku pn xtau.....tp cerita ni benar....dekat sni je....ku dh belajar....byk bnde...agr jd penyabar dlm kehdupan.dan sntse bersyukur ngn kehdupan ku.....ku kn sntse bersyukur....i'ALLAH...ku jgk akn jd setabah dan lebih tabah menghadapi ujian yg mendatang.....de hikmah dgn pe yg terjadi dalam kehidupan ni....dan doa ku bt Soleh...agar syurga menjadi tempat mu...smge ko mnjadi insan yg d berkati kehdupan mu...smge ku d kurniakan seorng suami setabah dy...sekuat dy agr dy dpt membimbing ku dn fmly ke menuju ke syurga bersama.....smge ku jgak di kurniakan ank sesoleh SOLEH...amin....amin Ya Robb....

sikap yg ku paparkan...xbererti ku tdk mngnali kesedihan....

kesedihan makin bertambah...semakin ae...smkin ujian yg bsr2 dtg...mg ku ni xde sikap matang dlm dri ku ek...garang ku rpe nyer.....rmai ckp ku kasar...tp nk bt cm ne????ku mmg kasar owng nyer...kesedihan makin bertambah.....sikap membuatkan ku terus memikir...patutkah ku mengekalkan sikap ku yg terlalu keanak2 kan...sikap ku yg ku paparkan tak bererti ku xpndai berduka...xpndi menagis...kerana sikap ku yg happy go lucky ni lh....owng keliling ingt ku xpndi bersedih....bkn krne ku xpndi bersedih...tp...ku sorok kesedihan yg de dlm at ku ni....kesedihan yg ku tngung hnye ku je tau.....sgle sad ku di kawal oleh ngn prsaan happy yg hpokrit tu.....rpe2 nyer...jadi ku berlakon eh....ku xperlu owng len...kcuali ank kcl2 yg ku sygi...coz ngn ank2 kcl tu lh tmpt ku sygi....dr ctu jgk lh ku mempelajari sikap ank2 kcl agr ku pn jd cumel cm ku..wakakaka...sempat ag ku bt lawak....tp....ku mmg tgh sad....sad yg ku xleh nk shared ngn owng len.....hnye sad n ku je....

kesedihan hnye pengajaran hidup bt diri ku.....

kegembiraan hadir setelah kehilangan nyer kesedihan...kesedihan mengajar ku tentang kehidupan.....kehidupan xkan mengajar seseorang tanpa air mata...kita xkan mempelajari kehiupan tnpe kesedihan...krne ar mata...seowng mempelajari tentang kesabaran...ketabahan...kegigihan....semuanye hadir dgn kesedihan....tapi...kehdiran kegembiraan hanya lah seketika...biar hdir saat kesedihan melanda...itu lah pengubat.....kerana kegembiraan tu lah...mengajar sesowng pandai menghargai...dari kesdihan....hadirnye..kesabaran+ketabahan+kegigihan+penghargaa = maka jadilah kegembiraan yang amat dihargai...maka itulah kisah hidup ku ni d saat ni....pengajaran yg menduga ku.....krne ku hrus or wjib mensyukuri kehidupan....bg ku...KESEDIHAN WUJUDNYE PENGAJARAN DALAM HIDUP KU....DATANG PULA KEGEMBIRAAN MENGUBATI KEDUKAAN KU...ITULAH KEHIDUPAN BAGI KU...